Ik zoek naar de betekenis van gebeurtenissen en wil weten waarom ik voel wat ik voel. Gevoelens vind ik lastiger te accepteren dan feiten, vooral ‘moeilijke’ gevoelens. In het bijzonder de combinatie van leuke/goede gebeurtenissen en gevoelens die daar niet bij lijken te passen. Na een leuke dag kan ik me verdrietig voelen omdat het voorbij is, omdat ik afscheid moet nemen van degene met wie ik samen was en weer alleen ben. Ook na het behalen van een doel kan ik een soort leegte voelen, dan komt de vraag: wat nu? Een oneindig verlangen naar ontwikkeling en inzichten in combinatie met een intense gevoeligheid maakt dat ik soms vastzit tussen actie willen ondernemen en gewoon willen ‘zijn’.

Een paar maanden geleden besloot ik dat ik me meer wil laten zien. ‘Gezien worden’ werd mijn thema. Het kwam voort uit het gevoel dat ik uit mijn oude jas begon te groeien, dat ik iets zwaars af wilde schudden, beweging in de massa wilde brengen. Laten zien wat ik te bieden heb, wat er in mij leeft en wie ik ben ondanks of dankzij mijn achtergrond en bagage. Ik geloof dat de combinatie van bewuste beweging en partnertraining in Martial Arts en de beoefening van Reiki me heeft geholpen losser te worden en te vertrouwen op mijn intuïtie. Door alleen en met anderen bezig te zijn met energie, leer ik te herkennen wat energie met me doet. Het vergt aandacht en doorzettingsvermogen, vooral wanneer de kleine saboteur in mij (met hele goede argumenten) zegt dat ik maar beter kan stoppen. Los en open zijn betekent dat er meer binnenkomt, dat mijn waarneming helderder wordt, dat ik nóg gevoeliger ben. Die gevoeligheid vergt aandacht, als een regisseur moet ik prikkels van buitenaf en mijn gedachten en emoties leiden zodat ze niet ergens ophopen en dwars gaan zitten maar door blijven stromen. Dán is de gevoeligheid een kracht, een springplank en een buffer.

Klinkt allemaal best simpel op papier maar in het echte leven kan het nog best lastig zijn. Omwille van de harmonie denk ik soms dat ik me maar beter niet kan laten zien en horen want…‘wat als?’ Wat als er een conflict ontstaat, wat als het misloopt, wat als mensen een oordeel over me hebben? Maar, wat als het iets moois oplevert? Wat als, zoals vaker is gebleken, het juist verbinding, inzichten, groei en liefde oplevert wanneer ik me laat zien?

De laatste tijd kon ik me wegens omstandigheden in mijn privéleven gestrest en rusteloos voelen, iets wat veel energie kost. Dit wilde ik aandacht geven in mijn dagelijkse zelfbehandeling, in eerste instantie had ik bedacht dat ik mijn intentie wilde formuleren als ‘loslaten’, maar dat voelde niet passend, want hoe laat je iets wat je diep raakt los? En moet ik het wel los willen laten want zeg ik daarmee niet dat het gevoel van ongemak er niet mag zijn? Toen dacht ik: ‘acceptatie’, dat is het. Dat kwam al iets dichterbij maar was het toch niet helemaal want ik voel wel acceptatie maar de gevoelens zijn er ook in de acceptatie. Uiteindelijk kwam ik op ‘overgave’. Overgave betekent voor mij dat ik de lastige gevoelens er laat zijn, ze niet onderdruk, veroordeel of bagatelliseer. Dat ik dat deel van mezelf ook mag laten zien, aan mezelf en heel misschien, heel soms een heel klein beetje aan anderen ;).

Keer op keer kom ik tot de conclusie dat een beetje overgave al genoeg is om los te komen. Dat overgave er niet altijd uitziet als een sprong in het diepe (maar wel zo kan voelen), geen schreeuw van de daken of rigoureus omgooien van het roer hoeft te zijn. Dat in overgave een stukje acceptatie en loslaten zit en dat het me dichterbij mezelf en anderen brengt.

De intentie van overgave bracht me tijdens een zelfbehandeling een mooie boodschap: ‘You are loved.’